MIK 80 3-DAAGSE 2014 dag 3

De route die we vandaag voor de boeg hebben is de ‘Westliches Waldeck’ 57,57 Km met 1.102 hoogtemetertjes, moet te doen zijn. De hoogtes die te overbruggen waren dit keer van 349 m tot 646 m. Allemaal mochten we een uurtje langer van de afgelopen 2 ritten herstellen, zodat het ontbijt om 09.00 i.p.v. 08.00 uur gepland stond. Weersbericht was de minste van de drie dagen en beloofde ons in ieder geval een nat wegdek.

Kamer 144 had duidelijk opstart problemen, daar waar enkele Mikkers al met hun fiets buiten stonden te wachten, stoven de 4 kamergenoten Martie, Theo, Rutger en ondergetekende (Marc) half aangekleed op slippers de eetzaal binnen. Geschrokken van de drukte, denk dat er zeker 200% meer gasten waren aangekomen, werd er hals over kop wat koffie, broodjes kwark en nog wat anders naar binnen gewerkt. Met grote spoed terug de kamer op. Koffer of tas inpakken, alles moest de kamer af en naar beneden in de garage worden geparkeerd. Fiets pakken en te laat voor de aanvang voor de 3^e tocht bij de rest van de Mikkers vervoegen. De meeste hadden de ‘ass saver’ al onder het zadel zitten, arm- en of beenstukken aan, klaar voor de start. De 3^e rit beloofde een lekkere rit te worden, met niet al te veel uitdagingen (lees meer dan 10%) dit hadden we 2 dagen daarvoor al voldoende gehad. Maarten was al helemaal gerust hoe de rit zou verlopen, hij kende wel een belangrijk gedeelte van de route, maar ook een bepaald gedeelte niet …. Dit werd natuurlijk bewaarheid, toen hij wist dat er een mooie doorsteek moest plaatsvinden en ja hoor, na 2 keer verkeerd te zijn gestoken was de 3^e poging weer op koers. Er werd veelal gesloten gereden, ergo rekening gehouden met ondergetekende, die wat minder sterk was dan de groep. Hiermee wil ik maar nog eens onderstrepen dat iedereen mee kan komen op zo’n geweldige MIK-activiteit, de jaarlijkse 3-daagse. Hiervoor hoeft niemand thuis te blijven. We waren iets over de helft ergens weer op de afgesproken plek aangekomen en daar stond Evert samen met zoon Henk ons met koffie, fris, snelle Jelle, snoep weer op te wachten. Na wat gemopper dat hij de tent niet had opgezet, de soep ontbrak en meer van dat soort geplaag zijn we onze koers weer gaan vervolgen. Overigens laat Evert maar schuiven, die krijg je niet gek, dat was maar goed ook, want zo’n verzorger willen we niet missen.

Goed gegroepeerd werd er weer gereden, de stemming erin gehouden, gediscussieerd en Maarten had een binnenpretje … Waarom, hij had het er steeds maar over dat tegen het einde van de koers hij een ander weggetje wist waardoor we een drukke weg konden vermijden, maar ook een ander weg konden rijden dan we de afgelopen 2 dagen steeds hadden gedaan en beloofde ons een adembenemend uitzicht. Duidelijk een pleidooi waar niemand om heen kon. Hier gaan we de weg af riep Maarten op enig moment, rustig doortrappen, kijk om je heen, geniet van de omgeving en gewoon doorfietsen, dan komen we er allemaal. Nat wegdek, smal, hobbelig, omhoog, nog meer omhoog, de koffiemolen er maar op, pfff, mist, bril beslaat, waar moet ik kijken, hijg hijg eindelijk YES, naar verloop van tijd staat daar Maarten bovenaan, waar uiteindelijk iedereen is uitkomen, met de historische woorden ‘ja mannen, meer hoogte metertjes heeft Maarten niet meer voor jullie, dit was het allemaal voor deze 3-daagse’. Geweldig, dat was nog eens een slotakkoord. We konden door het mistige weer geen hand voor ogen zien, maar konden ons wel voorstellen dat met helder weer het daar prachtig omgeving zou moeten zijn. Voorzichtigheid met het dalen was noodzakelijk en uiteindelijk waren we zo weer bij de laatste paar bekende steile meters om ons Hotel te bereiken.

Aldaar aangekomen werd de garage bevolkt door 10 bezwete lichamen, de natte zooi werd uitgetrokken, zo goed en kwaad als mogelijk het lijf afgedroogd, droge kleren aangetrokken en iedereen wist, we ruiken allemaal hetzelfde. Rutger heeft netjes alles afgerekend en was tevreden met de wijze waarop de leiding van het Hotel ons de rekening presenteerde. Afgesproken werd weer op het bekende Duitse tankstation een stop te maken om daar met ons allen wat eiwitten aan te vullen. Voor menig is dit ook een van de vele hoogtepunten uit onze 3-daagse. Want daar kon je een onvervalste Würstel mit currysaus und ketchup bekomen. Opvallen was de weersverandering, in een luttele 30 á 40 Km van Willingen verwijderd. We reden van ons Hotel weg met regen, veel regen en ca. 10 graden Celsius, aangekomen bij het tankstation is het 20 graden en volop zon. Daar hadden we al de gedachten dat hoe gezellig het ook in Willingen is en hoe gevarieerd je ook daar kunt fietsen, we zijn nu wel een beetje klaar met de nattigheid frisse temperaturen aldaar.

We hebben allen weer een geweldige MIK-3-daagse beleeft. Complimenten aan met name de organisatoren Lambert en Maarten, maar ook aan Evert met zijn zoon Henk voor de verzorging van de uitstekende catering en dank aan Rutger, Theo, Henk, Martie, Wim, Henk, Pieter, Gert en Vincent voor de samenhorigheid en fijne 3-daagse die we met elkaar beleeft hebben. Op naar ons lustrum jaar, waar naar ik mag hopen een veelvoud van Mikker aan zullen deelnemen, hoe meer zielen hoe meer vreugde.

Marc