Gepubliceerd op juni 21st, 2015 | door Roel
Mik 2-daagse Valkenburg 19 en 20 juni 2015
Mik 2-daagse Valkenburg 19 en 20 juni 2015
Het begon vrijdagmorgen al vroeg met een SMS bericht van Ruth van Halteren dat ie niet mee kon gaan, omdat hij druk was met zijn werk. Een gejuich ging op……..maar hij had ons allemaal te pakken, want hij meldde zich enkele minuten later bij het verzamelpunt Wijnands AutoService. Daar konden we trouwens ons eerste bakkie koffie pakken. 20 Mikkers hadden zich aangemeld en de schrijver kan zich niet alle namen herinneren, zodat hij zich van een opsomming onthoudt, maar er waren enkele leden bij die nog nimmer in het Limburgse landschap hadden gefietst. Dat hebben ze geweten, want Pascal had alle hoogteverschillen opgenomen in 2 route’s; het vermoeden bestond dat zelfs de putdeksels met meer dan 10 cm hoogteverschil in de route opgenomen waren. Heel leuk, maar de zaterdagmiddag konden enkelen van ons die bulten wel kakken…..
Rap in de auto’s en naar Valkenburg vertrokken met een beetje fileleed onderweg. Ondanks dat waren we omstreeks 11.00 uur allemaal in het hotel. De kamers waren nog niet vrij, dus omkleden geblazen in een lege kamer, waar de spullen gestald konden worden. Koffie met vlaai was geregeld, niet beschikbaar, maar werd toch opgediend. De samenwerking tussen receptie en keuken was niet optimaal. Vervolgens hebben we ongeveer 6x een valse start gemaakt in de vorm van: “het is droog, kom dan gaan we”, maar mee dat je buiten stond stuurden de weergoden ons weer naar binnen met een plensbui. Uiteindelijk werd het 13.00 uur en zijn we vertrokken, droog weer, natte weg. Een combinatie die garant staat voor lekke banden. De eerste 2 lekke banden hadden als oorzaak een velglint wat niet optimaal gemonteerd was; Lustig was de gelukkige. De hulpvaardigheid was ongekend, maar de communicatie verre van optimaal, zodat het kon gebeuren dat enkelen bij de fietsenmaker stonden, enkelen samen met Lustig te wachten aan de kant van de weg en de goegemeente in het restaurant zat te lunchen. Rutger Poort en Wim Schaap volgden de goegemeente op gepaste afstand, conform de route, maar dat ging niet goed. Maar even een kop koffie met een broodje kaas genuttigd. Leuk was wel dat Pascal zowel bij de fietsenmaker stond als in het restaurant; kunstig om op 2 plekken gelijk te zijn. Je begrijpt wel dat Wim en Rutger het niet meer wisten wie waar nu zat. Winfried was de reddende engel door een SMS te sturen waar de lunch genuttigd werd en dat bleek 2 km van de route te zijn (Banholt). De uitbater van het restaurant deed het rustig aan, tafel voor tafel, zodat de lunch enige tijd in beslag nam. De rit hervat en nog een 3-tal lekke banden (of waren het er meer?) werden vervangen en via Kruisberg, Eyserbosweg en Keutenberg werd het hotel bereikt. Wel wat piepen en kraken op zo steile hellingen voor de mannen zonder tandwiel 28 achter, zo ook voor Lustig. Die leert echter snel, want de volgende dat had ie stiekem een bezoek aan de fietsenmaker gebracht en een 28 laten monteren!
Omstreeks 18.30 uur terug in het hotel en een biertje genuttigd, waarna het snel douchen en omkleden geblazen was, want Jan Gerard had de maaltijd gereserveerd om 20.00 uur stipt in Pub Henry VIII in het centrum van Valkenburg. Deze afspraak gaf wat zorgen, omdat enkelen wat makkelijk met die afspraak omgingen en eerst een bezoek aan het zwembad brachten, waardoor we niet compleet waren om 20.00 uur en we moesten nog een 10 min lopen naar Valkenburg. Er werd gestemd en besloten te gaan en de laatkomers zouden het wel weten te vinden. Gelukkig is dat ook zo gegaan en zijn we wat later neergestreken in Pub Henri VIII, waar een prima maaltijd voorgeschoteld kregen. Een gezellige tent, die in een oogwenk van restaurant naar kroeg werd omgebouwd nadat onze maaltijd afgelopen was. Tafels verdwenen, statafels verschenen, discjockey Elvis Presly aan de knoppen en die man draaide leuke oude muziek. Het gerucht gaat dat onze penningmeester Gerrit Hop de discjockey 50 euro heeft betaald om al onze verzoeknummers te draaien. Bier en wijn vloeiden rijkelijk, maar niet overmatig. Lustig is in training voor een triathlon en vormde de uitzondering met tomatensap en een wijntje van Wim Schaap, want die was gevlucht. Elvis Presly liep aardig warm en de volumeknop ging rechtsom, zeker een slag of twee, zodat de oren te zwaar belast werden. Buiten liep Wim pardoes tegen Rutger Poort op en een terrasje aan de overkant bood de oplossing; daar neergestreken en biertjes gedronken. Lustig sloot aan en ook Jan Gerard, zodat daar een soort van dependance van de MIK ontstond. Al met al heeft ieder zich prima vermaakt en de meesten van ons lagen omstreeks 01.00 uur onder het synthetische dekbed in het hotel. Er zijn enkele Mikkers wat later hotelwaarts gekeerd, maar dat blijft inside information.
Op zaterdag het ontbijt om 08.30 uur gepland en 09.45 uur op de fiets; een kwartiertje later dan afgesproken. Onder het motto “wie kaatst moet de bal verwachten….” bleek voor de start dat de lucht in de banden van de fiets van Ruth van Halteren minimaal was en vele Mikkers grijsden hem tegemoet. Heeft iets te maken met dat SMS’je denk ik, maar wie de verantwoordelijke was, is tot op heden onbekend. Ruth moest de fietspomp toch even uit de auto halen en de druk in de banden aanpassen tot gewenst niveau. Dag 2 was begonnen met 110 km en 1680 hoogtemeters in petto. De start was voortvarend (Dirk Pieter Stoffer sloot aan in Slenaken) en voordat we het wisten zaten we na 45 km in Lodge 7 een vlaai met een oppervlakte van een half A-4’tje weg te werken; Victoriavlaai heet dat en de lunch kon je meteen overslaan! Dat hebben we ook gedaan en vervolgens het drielandenpunt van de andere kant “gepakt” en via Vijlen weer terug over Camerig door het bos, even listig rechtsaf in de afdaling naar Camerig naar Gulpen om daar de Gulperberg te bedwingen. Ook dat was weer zuchten en kraken en puffen, maar iedereen kwam boven zonder af te stappen. Opvallend was dat Jan van de Mheen met zijn 66 jaar gewoon lekker meepeddelde; een prima prestatie hoor! Tussendoor werd er nog een waarschuwing de lucht in geslingerd; er bleken naar de mening van Wim Schaap enkele Mikkers rond te fietsen met een doodswens (in de ogen van Wim) tijdens afdalingen; te hard, teveel links door de bocht, inhalen terwijl je de bocht niet kon overzien. Het beeld straks een Mikker met de tandenborstel uit een grille van een auto te moeten poetsen, is niet zo prettig, dus oppassen was het devies.
Rood en blauw in dit dorp zorgt voor de nodige tegenstellingen. Dat rood en blauw ook extra motivatie geeft, hebben we ook meegemaakt. Ferry (die fervent supporter is van de rooien) had zijn zakken aardig vol en wenste de kortste weg naar het hotel te volgen; enkelen waren hem al voorgegaan. We hadden nog 1 klim te gaan; Keutenberg van de andere kant, vanaf Stokkem omhoog……met een max percentage van 15. Het bleek dat wanneer Ferry richting hotel zou gaan, dat enkele blauwe rakkers daar wel raad mee zouden weten. De strijd tussen rood en blauw laaide op en het woord “karakter” werd genoemd. En ziedaar, Ferry vermande zich en ging niet rechtsaf naar het hotel maar linksaf naar Stokkem en bedwong zo ook de laatste beklimming. Het leverde hem applaus op van de rooien en een reactie van “tja, voor een blauwe is dat gewoon” van de blauwe supporters, maar stiekem vonden ze het wel knap. Nog nimmer was ie in Limburg geweest om te fietsen en de kleinste en lichtste is ie ook niet.
Het hotel werd bereikt omstreeks 16.00 uur en biertjes werden genuttigd en vervolgens het zwembad in en het bubbelbad; zie Facebook! Heerlijk even geplenst en geplonst, gedoucht (waarbij opviel dat Mikkers met een gladgeschoren knar ook shampoo gebruiken……) en vervolgens nog een afzakkertje aan de bar. Het bleek dat we ons in het zwembad misdragen hadden, volgens een bezoeker; we hadden het zo nat gemaakt in het bubbelbad……. Gelukkig kon de receptie deze klacht op waarde schatten en werd dit weggewuifd. Ieder huiswaarts, maar Jan Gerard, Wim en Gerrit Hop niet; de financien waren niet geregeld; een aanbetaling van Jan Gerard van 1250 euro stond niet in de boeken. Gelukkig had hij een kopie betaalbewijs meegenomen, zodat wij ook de terugreis konden aanvaarden.
Al met al een geslaagde 2-daagse met 20 deelnemers. Best een grote groep om mee te fietsen, zodat je niet moet gaan voor de snelste tijden, maar wel voor samen uit samen thuis. Dat je daardoor wel eens staat te wachten, dat de communicatie niet optimaal is, dat de lunch ergens is begonnen zonder dat iedereen het weet en noem maar op…..dat moet je voor lief nemen.
Hieronder twee filmpjes van de MIK 2-daagse
(instellingen; kwaliteit; 1080HD)
Keutenberg
Drielandenpunt
Gerelateerde Berichten
Een krakend afscheid…. →
Het leven van de tijdrit 2016 →
Uitslag Tijdrit 2016 MIK’80 →
