Hoofdsponsor

Verslagen

Gepubliceerd op juli 6th, 2014 | door Roel

0

Tijdrit MIK80: duwen trekken duwen trekken

Onderstaande tekst is geschreven door Jantiene Hannessen. Zij schrijft leuke stukje tekst op haar eigen blog: www.jantienehannessen.nl

Tijdrit MIK80 | JantieneHannessen.nl ’s Morgens word ik wakker en de eerste gedachte is ‘Vandaag is er iets‘. Op het zelfde moment voel ik een kronkel in mijn maag. Ohja, de tijdrit van MIK80. Dat is het.

Hoe stom zit een mens in elkaar. Weken kijk je er naar uit, train je er voor en als het dan ‘Raceday’ is wil je stiekem dat het al is afgelopen. Of niet, of toch wel …

Bereidheid

Ik snap het wel. De tijdrit gaat over 10.75 km door de polder van Bunschoten en Spakenburg. Dat is toch minimaal 90 km en 1000 hoogtemeters verwijderd van mijn comfort zone. Ach, geen smoesjes Jantiene, het is gewoon raceday en dat voelt zo!

Het is 8 uur ’s morgens en ik ben zenuwachtig. Dat is mooi. Het voelt niet helemaal lekker, maar dan heb ik focus, dan ‘neem-ik-het-serieus‘ en weet ik ook dat ik het beste uit mijzelf kan en wil halen. Die bereidheid, hoe diep kan en wil ik gaan. Dát is waar het in elke race weer omgaat. Dát is waar die knoop vandaan komt. Fit ben ik wel en 10 km fietsen mag écht geen probleem zijn. Materiaal in orde. No worries about that.

Tegelijkertijd dolle pret natuurlijk, want als je je over zulke dingen druk kan maken heb je werkelijk geen betere problemen ;).

Met de saamhorigheid van de club zit het wel goed, want na één mailtje lag er al snel een clubshirtje in de brievenbus. Ik ben er klaar voor!

Tijdrit MIK80 | JantieneHannessen.nl

Voornemens

Ik had me voorgenomen dat als ik de gedachten ‘ik-wil-nooit-meer-fietsen’, ‘zie nou wel ik kan het niet‘, ‘gatverdamme, daar komt mijn eten omhoog’  etc. zou hebben, dat ik het dán goed zou doen. Ze leiden me anders af, maar vandaag zou ik het als positief zien. Pijn in mijn benen zou ook een zeer goed teken zijn en de vurige wens om te willen stoppen ook. Omdenken J-Style ;).

FOCUS: Ik zou alleen tevreden zijn als ik mijzelf in zone 4/5 zou krijgen. Mooie missie. Zweep erover dus voor lady-duuuhuuuur. Het thuisfront (dat momenteel lekker rondtuft door de Dolomieten) appte me nog even wat lieve woordjes toe ‘Door de pijngrens gaan!‘ en ‘Hard trappen!!!

Ja meneer met de sprintbenen …

Feestje

Die mikkers hadden er een serieus feestje van gemaakt met zelfs een startboog bij het Kleine Zeetje. We wonen zo leuk hier. Wie heeft er nou een strand naast de deur! Ik dus :).

Tijdrit MIK80 | JantieneHannessen.nl

Er was een officiële tijdwaarneming geregeld, hekken langs het parcours, de bochten geveegd en ook verkeersregelaars ontbraken niet (lekker over de weg scheuren!).

I.p.v. een blokje om met de mannen werd het wel een échte wedstrijd zo! Daar werd ik dus niet relaxter van (lees: zij nemen het serieus, dus ik ook, dus werd de knoop nog even aangetrokken 😉). Tegelijkertijd vond ik het natuurlijk super vet [smile].

Ik kreeg ook nog een startnummer. Nummer 17. Een hele grote! Alle-me-naggies! Ik had gisteravond mijn fiets compleet gestript t.b.v. elke seconde winst en zag die alweer grandioos verloren gaan met zo’n spandoek aan mijn stuur. ‘Moet die op mijn fiets?’ vroeg ik. Domme triathleet vraag natuurlijk. Hij moest op mijn rug. Wow, nu was ik ineens een échte wielrenster. Vette shit.

Tijdrit MIK80 | JantieneHannessen.nl

Inrijden

Ik had koste nog mooite gespaard voor deze tijdrit (yea right ;)). Sinds 2,5 week heb ik dus weer een persoonlijke trainer (t.b.v. de 11Steden MTB Marathon red.). Jan (Ironmanager.nl) had gezegd dat ik met mijn astma longetjes zeker 45 minuten moest gaan inrijden. Strak plan. Zo gezegd zo gedaan. Ik trok wat sprintjes en controleerde voor de 3e keer in 1 week de bochten van het parcours.

Ik zit dan wel in de zogenoemde ‘intensieve week‘ van het trainingsschema en val regelmatig in slaap op de bank van alle trainingen en verdriedubbeling van de sporturen, maar die benen … ze voelen echt prima! Yea, lets go girl!

Tijdrit MIK80 | JantieneHannessen.nl

Startvak

We starten om de 2 minuten en ik mag om 19:32 uur. Ik peddel nog wat heen&weer&heen&weer langs de kermis een paar honderd meter voor het startvak en ineens hoor ik mijn naam door de speaker. Ik ben helemaal verbaasd. Volgens mij veel te vroeg, maar ik moet blijkbaar starten. Ik grijp snel naar het hek, iemand houdt mijn fiets vast en ik vraag snel ‘wanneer start ik‘? Zoek, graai, grabbel … focus, waar ben je!? ‘Nog 10 seconden‘ hoor ik zeggen. Freak, dit gaat heel snel ineens.

FOCUS, YES. Got it! 3-2-1.

BAM! Klinkt het startschot door de speakers.

RACETIME! Forget die gekke start. GO GO GO!

100 meter verder ben ik m kwijt. Die start. Alles eigenlijk. Mijn leven bestaat nu nog maar uit: hartslag omhoog en DUWEN TREKKEN DUWEN TREKKEN.

Twee oude mensjes precies in de buitenbocht, hoe verzinnen ze het, zie zien toch … dat …  ik … hier…

Voorbij. Hartslag omhoog, hartslag omhoog.

DUWEN TREKKEN DUWEN TREKKEN.

Kop omlaag en dat ligstuur kijkt me verleidelijk aan, maar ik mag ‘m niet gebruiken. MIK regeltjes. Ja Rutger, ik gedraag me, anders zou ik van je winnen. Dat zou knap lullig zijn ;).

Mijn longen halveren. Zei iemand nou rustig starten?  Start ik nu te hard? Ik heb geen flauw idee. Ik ga toch niet treuzelen in een 10 km race. Gewoon vollebak erin, dat moet ik kunnen.

Niet denken. DOEN!

DUWEN TREKKEN DUWEN TREKKEN.

Eerste km = done. Die hartslag hoef ik niet meer naar te kijken. Dat voel ik zo wel. De banaan komt al langzaam omhoog. Goed teken. Ik doe mijn best.

Niet tevreden zijn. Trappen. Snottebellen dartelen om mijn kop. Echt-niet-charmant.

Niet denken. DOEN!

DUWEN TREKKEN DUWEN TREKKEN.

Geen tijd te verliezen. Tik tak tik tak. Kan ik niet nog wat harder. Zoveel pijn heb ik niet. Dit moet toch super veel pijn doen. Tandje erbij. Nee te zwaar. Tandje lichter. Te licht. Zucht, hoop te leren nog.

DUWEN TREKKEN DUWEN TREKKEN.

Vette boel om over de weg te scheuren. Uitkijken hoeft niet, kan ook niet. Alleen de eerst volgende bocht. Meer hoef ik niet te zien.

Het leven is fietsen, fietsen, fietsen. Simplify your life  in optima forma!

DOOR!

Na de eerste helft zit de tegenwind erop. Ik bespeur een gedachte ‘ah relaxed‘. Ik leg mijzelf gelijk op dat het niet relaxed mag voelen. Die hartslag mag niet inkakken, anders ben ik niet tevreden. Houd focus. Hoge zones rijden, kan ik het nog?

Is er wel wind mee op dit parcours? Ik merk er niks van. Ik ga ook helemaal niet heel veel harder volgens mij. Zo voelen zure benen dus. Te hard gestart? Boeie. Nog een klein stukje, geen tijd te verliezen.

Door door door. Niet denken. DOEN!

Laatste bocht in aantocht.

Weer twee oudjes in beste lijn van de bocht, ze doen het erom! AAN DE KANT roep ik eruit. Niet dat het zin heeft, maar moest het ze toch even laten weten in het heetst van de strijd.

Ik kom de bocht uit en zie 35.9 op de teller. Alles uit de kast om daar 36 km/u gemiddeld van te maken.

Tijdrit MIK80 | JantieneHannessen.nl

Te snel voor de iPhone fotograaf 😉

Finish

RAM op de knop bij de finish. 36 km/u gemiddeld. BAM. BLIJ!

In no-time hersteld. Kuch kuch kuch. Dat wel. Kuch kuch kuch. Veel te kort, maar wel lachen. Zonnetje schijnt. Blije sporters om me heen. KH die speciaal was komen kijken (maar mij niet heeft gezien want hij stond alleen maar te ‘ouwehoeren‘ … toch … het gebaar ;)). Mijn schoonpa die er was. Ik had een super avond!

Meestal zijn mijn wedstrijden lang en in verre alpen oorden, omdat reis en wedstrijdtijd een beetje in verhouding moeten zijn zeg ik dan. Reistijd / wedstrijdtijd was vandaag dik in orde met de start 5 minuutjes vanaf huis. Super lange wedstrijd was het dus met die 17:52.

Uitslag

Helaas is de stroom een tijdje uitgevallen tijdens de race en daar kunnen tijdregistratiesystemen niet zo goed tegen. De volledige uitslag en het antwoord op de brandende vraag ‘hoe heb ik het tussen de mannen gedaan‘ is dus nog niet bekend. Het maakt mij niet uit. Ik heb mijn eigen strijd gewonnen!

Tijdrit MIK80 | JantieneHannessen.nl

BBQ

’s avonds is er een BBQ, Ook weer tip top geregeld en je kon zelfs een ijsje halen bij MINK, de lokale ijsboer. Er werd goed aandacht besteed aan alle sponsoren zoals Multi Kozijn Spakenburg, Steven Koelewijn, Koops furness, Abc-banden, Schaap en Van Dijk en alle vrijwilligers. Super hoor! Als jonge onderneemster kijk ik ineens heel anders naar zulke dingen.

Mooie prijzen werden uitgereikt aan de rappe jonge goden en de 50+ ers. Ik moest ook nog naar voren komen. Hu? Ik was de eerste en enige vrouw die deelnam aan de MIK80 tijdrit en kreeg bloemen en een flesje limonade mee naar huis. Super lief! Ik ben en blijf dan wel een ‘vreemde‘ maar ik heb het echt ontzettend naar mijn zin hier!

Tijdrit MIK80 | JantieneHannessen.nl

DOM!

Thuis gekomen van de BBQ bleek dat er behoorlijk wat hersensellen waren afgestorven in die 17 minuten. Ik had snel gedouched na race en had mijzelf buitengesloten. Terwijl mijn schoonmoeder het logeerbed al aan het opmaken was sprong buurman en mede ‘Mikker’ Wim slaperig over de schutting met een ‘we zijn er toch om elkaar te helpen‘ (sweet!). En zo kon ik uiteindelijk toch nog gewoon in mijn eigen bed slapen. Phoe hee. Niet gezond dat korte ram werk. Ik ga maar snel weer over op de lange afstanden in de lagere zones ;).

Op naar de volgende. 100 mountainbiken in de Veldslag om Norg. Klinkt ook niet heel gezond trouwens…


Over de Schrijver



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar Top ↑
  • Hoofdsponsor:

    Hoofdsponsor
  • Websponsor:

    Websponsor
  • Overige Sponsoren:

    Steven Koelewijn
  • Eresponsor

    VEBO

(function(i,s,o,g,r,a,m){i['GoogleAnalyticsObject']=r;i[r]=i[r]||function(){ (i[r].q=i[r].q||[]).push(arguments)},i[r].l=1*new Date();a=s.createElement(o), m=s.getElementsByTagName(o)[0];a.async=1;a.src=g;m.parentNode.insertBefore(a,m) })(window,document,'script','//www.google-analytics.com/analytics.js','ga'); ga('create', 'UA-52600322-1', 'auto'); ga('send', 'pageview');