De Veluwe Krachttoer; 20 april 2013

Met 13 Mikkers gestart vanaf MK en in verschillende auto’s naar Voorthuizen gereden. Bekende startplaats van de ATB tochten die deze club in de winter organiseert. We dachten snel inschrijven en om 08.30 uur op de fiets”, want Ruth van Halteren was er niet bij…….., maar Frank van de Bos moest nog even “uit de broek” en vond dat ik wat te ver ging met de vergelijking met Ruth van Halteren. Na dit opgelost te hebben werd in ijltempo koers gezet richting Uddel. In de auto (Wim Schaap, Jaap van den Hoogen en Jan Gerard Koelewijn) hadden we zitten overleggen over deze tocht. Veel Alpe Huzessers aan boord, dus dat wordt een keertje niet op kop fietsen!! De werkelijkheid was wat anders, maar daarover niet getreurd. Ondanks een sur place bleven toch dezelfden voorop fietsen, waarop Maarten Bos opmerkte, “oké, dan maak ik het tempo wel vandaag”. Dat hebben we geweten. We hadden ruim 153 km op te teller en 30.2 km gemiddeld.

Ook was opvallend dat we de eerste pitstop na 99.9 km hadden. De Lange Juffer werd door een bekende Mikker uitgemaakt voor Lange Slurper, wat uiteraard gepaard ging met het nodige gelach. Los van dat alles bleef het tempo gewoon hoog. Maarten Bos met name stond niet toe dat er werd overgenomen en geprobeerd werd wat te temporiseren ofwel de snelheid er een beetje uithalen. Na de Lange Juffer werd de Posbank van verschillende zijden beklommen, maar werd het restaurant op de Posbank niet gezien. Dat verklaart de late stop na net geen 100 km. Vlak voor de stop reed Pieter Bout met zijn achterwiel over wat scherps dat wegschoot in de berm met een geweldige knal tot gevolg. Een forse scheur in de achterband was het resultaat. Gelukkig had Jaap van den Hoogen nog een stuk buitenband bij zich, wat precies paste, zodat binnen 5 minuten de band gerepareerd was en we verder konden fietsen. Dat stuk buitenband wat de redding was van Pieter Bout, werd door Maarten betiteld als een inlegkruisje van Gerie (de vrouw van Jaap…..) wat een daverend lachsalvo veroorzaakte in Arnhem. Want daar was het; in een woonwijk; we moesten namelijk omrijden i.v.m. een wegafsluiting. Jan Gerard vond de fiets van Pieter toch wel wat zwaar……wat een grimas bij Pieter veroorzaakte. Toen vervolgens werd opgemerkt “dat heb je met die goedkope rommel bij Rose Versand vandaan, was de grimas verdwenen en had plaats gemaakt voor een spontane lach!

De pauze was ook gedenkwaardig. Om 2 redenen. De spontane klapband van Jan Gerard, die mooi tijdens de pauze gerepareerd kon worden. En omdat Jaap van den Hoogen luidkeels werd toegezongen, omdat hij trakteerde en dat deed hij omdat hij op de 20^eapril jarig is. De geruchten gaan dat hij 51 jaar geworden is, maar liever 15 jaar wil zijn. De betaling van de traktatie leverde wat problemen op, maar die werden rap opgelost door een andere pinpas, nadat Jaap beloofd had het te vergoeden. Wat Jaap nog niet weet is, dat de betreffende persoon een fooi van 15 euro heeft gegeven aan het personeel van het restaurant…….

Nog 50 km te gaan met windje tegen……..dus werd er rustig aan gestart met een 35 km per uur. Het werd ook steeds stiller. Via Schaarsbergen richting Deelen en met de wind op kop een van de mooiste weggetjes gefietst naar Hoenderloo. Vandaar door het bos over de hei door de zandverstuivingen richting Radio Kootwijk. Er was al enkele keren het sein “verzamelen” gegeven, maar na de verzameling ging het weer rap tot over de 40 km per uur. De temperatuur was gelukkig wat opgelopen en de zon scheen volop; jammer dat de wind zo koud was. De koude tenen en vingers lagen echter al enkele uren achter ons. Wat wil je met zo’n tempo. Na Kootwijk volgden de Harskamperdennen en de laatste 15 km lag voor ons. Mooi die Harskamperdennen, voor zover je de tijd kreeg om je heen te kijken. De snelheid liep op; Maarten, Jaco erover en aan het eind van het liedje ging mijn naamgenoot even 43 km/uur fietsen; iets oplopend, wind net verkeerd en dat alles bij elkaar viel verkeerd bij de schrijver van dit epistel, zodat hij in de remmen kneep en de nodige boosheid aan de oppervlakte kwam. Ook de gebroeders de Graaf waren aan het “brommen” dat het voor een toertocht gewoon te hard ging. Ik onderschrijf die mening; kijk naar het gemiddelde; bijna 100 hoogtemeters en de wind was ook niet misselijk. Er is gebikkeld en voor een toertocht moet je niet bikkelen maar lekker doorfietsen. Voor mij mag het de volgende keer ook minder hard.

Na het verzamelen hebben de Wimmen even met elkaar overleg gehad en probleem opgelost. Nog een bak wind tegen en na ruim 153 km werd Voorhuizen bereikt. Maarten gaf aan “lekker gefietst” te hebben, maar gelukkig is het ook een mens. Volgens mij heeft ie goed getraind en is vanavond snel vertrokken in de armen van zijn Henriëtje. Ik ken er nog een paar die vanavond zitten te “suuzen” voor de TV. Ik denk dat vele dames vanavond een makkie hebben aan hun kerel, net als Henriëtje van Maarten, denk ik, verwacht ik, weet ik niet……

Groeten Wim Schaap.