Saamhorigheidstocht 13 April

Een steentje, een stukje schelp, glas, spijkers, schroeven, messen, complete hekwerken, we hebben het allemaal meegemaakt. De saamhorigheidstocht 2013 was er een van heel veel geduld en lekken banden. Als parcours bouwer probeer je altijd een origineel maar ook een veilige route te maken. Iedereen het naar het de zin maken is zo-wie-zo onmogelijk. Met het mooie weer in het vooruitzicht leek een rondje langst de Oostvaardersplassen mij een leuke start van het seizoen. Evert had alles weer perfect voor elkaar en de opkomst was mooi met 19 mikkers. We hadden er zin. Zoveel zin, dat Dirk begon te brommen over de snelheid. Jaco nam zijn verantwoordelijkheid als wegkapitein, dat Dirk zich dient te melden bij de wegkapiteins Maarten of Jaco. Met een iets rustiger, maar lekker tempo richting Eemnes toen we even moesten stoppen voor een lekke band Martie. Vervelend maar al snel zaten we weer op de fiets. In een zucht waren we bij Jan Tabak waar we weer een lekke band moesten plakken van wederom Martie. Maar ook die werd snel geplakt en we snelden door Naarden vesting. Op de Hollandse brug begon het te regenen. Potverdorie, het zou mooi weer worden. Gelukkig hadden we een vroege koffiepauze gepland. Marc en Dirk reden door om op tijd thuis te zijn. Toen we de koffie naar binnen gewerkt hadden, toen was het droog en met het windje in de rug ging het over de dijk richting Lelystad. Een bescheiden zonnetje brak door en het werd voelbaar warmer. Op dat moment was er weer een lekke band van Wouterus met zijn mooie nieuwe Spezialised. Gelukkig zag Maarten, dat hij ook lek was. Ook die werden gerepareerd. Op de dijk reden we door honderden, duizenden schelpen. Waar komen die nu weer vandaan? We zullen wel weer lek rijden, maar dat gebeurde niet. Of toch? Een kleine tien kilometer verder reden zowel Roel als ik lek. Roel moest twee keer wisselen. En ik had zowel voor als achter lek. We werden er een beetje moedeloos van. Gelukkig bleef de stemming opperbest en we hielpen elkaar waar nodig. Na een hoop gedoe konden we weer verder. Nog geen twee kilometer verder reed Roel weer lek. Boven op de fietsbrug moesten we weer stoppen. (volgens mij gebeurde dit exact een jaar geleden ook met Roel) Even dacht ik dat Roel zijn fiets over de reling van de brug zou gooien. Maar ook hier hielpen we elkaar en in no-time was ook deze schade hersteld. Wel kwamen we in acute banden en luchtpatronen nood. De wegkapiteins en actor Emiel besloten de route maar iets in te korten, want we hadden wel heel erg veel tijd verloren. Op de Stichtse brug had ik wederom een lekke band. Met nog een beetje lucht in de lucht patroon blaas ik mijn band weer op. Ik haal het tot Huizen. Met echt de laatste patroon van het peloton red ik het tot Eemdijk. Ondanks mijn roep om door te rijden bleven alle Mikkers wachten. Samen uit, samen thuis. Bij het zwembad gaven ze het uiteindelijk op. Ik blijf achter en de rest snelt zich naar de soep van Evert. Ik schok naar huis en vraag me af wat er mis is gegaan. Heb ik wel de juiste route gemaakt? Had ik kunnen weten dat er zo veel steentjes en schelpen op ons pad zouden liggen? Of hebben we het hier over toeval? We rijden twee keer met de gehele groep door een berg glas. Daar verwacht je een lekke band, maar we rijden rustig door. Nee, het lot heeft bepaald dat we vandaag tien keer lek moesten rijden en het lot keek toe of wij als Mik wel saamhorig zouden zijn….. Kom op, we zijn Mikker. Met trots kunnen we elkaar aankijken en zeggen. Ja, Mikker zijn saamhorig. En daarvoor hulde!

Aangekomen bij het clubhuis stond Evert al in de starthouding met koffie, chips, nootjes en natuurlijk de overheerlijke zelfgemaakte tomatensoep. Sommige namen er drie en bij ieder soepje een biertje. Helaas bleef er tomatensoep over, omdat Evert nooit tekort wil hebben. De stoere verhalen kwamen weer boven van natuurlijk onze nestors Jan Gerard en Maarten. Bere gezellig en na een klein uurtje gingen wij allemaal huis. Evert is echt een topper. Het is echt een hobby van Evert geworden om ons zo te verwennen. Soms zijn wij bang om hem niet teveel te belasten, maar Evert is eerder boos wanneer wij hem niet bellen om ons te verwennen. Evert begint al op vrijdagmiddag met inkopen. Vrijdag avond met de soep klaar te maken. Vrijdag maakt hij het clubhuis schoon en haalt de rooklucht er uit. Voor deze verwennerij is budget en laten wij hier allemaal van genieten.

Maarten merkte terecht op, dat het wel de intentie dient te zijn om allemaal na een saamhorigheidstocht allemaal te gaan genieten van Evert in het clubhuis. Evert steekt er minimaal 3 uur tijd in.

Groeten, Jaco ‘boot’ Heinen